کهربا(فصل دوم) پارت 2

 سلام دوس جونیا

خوبید؟!

از امروز قرا شده که جونیور به اسم جین یانگ صدا زده بشه!

ولی خب در حال حاضر توی کهربا دی ماه 1394 هستش!

خیلی از قسمتا هم با اسم جونیور نوشته شده!(البته میتونم عوضش کنم!)

قرار به این شد که هروقت توی کهربا به اواخر مرداد ماه رسیدیم دیگه ایشون جین یانگ باشن!

موافقید؟!

 جی بی

جونیور حسابی عصبی بود...

خیلی نگرانش بودم!

حتی بعد از چند بار صدا کردنش جوابمونو داد!!!

بوتونگ جواب تلفنمونو نداد...قرار شد ماها بریم خونش و جونیورم بعد از فیلم برداری بیاد!!!

فکر نکنم امشب خوابم ببره...من که اینجوریم خدا میدونه که جونیور چه حالی داره!!!

اصلا دیگه حرفی نمیزد!!! فقط بلند شد و رفت تو اتاقش...

اصلا نمیفهمم چی شده...ینی الان کجاس؟!

دوست ندارم به این فکر کنم که برگشته...!

نارین

بهشون قول دادم که امروز ببرمشون پسر بلند کنیم...پریروز نزدیک بود بریم زیر یه تریلی کلا فازمون پرید!!!

سنا-حسابی استراحت کردید؟! دیگه الان به کشتن نمیدیمون؟!

-عحب رویی داریا...اصن نمیذارم با ماشینم ازین کارای کثیف کنید!!!

مهتاب-حرف الکی نزن!!! میدونی از کی تا حالاس که قولشو به ما دادی؟!

-خیلی خب بابا...چشم! انگار وظیفمه!!

راه افتاده بودیم و هر پسری که کنار خیابون وایساده بود رو جلو پاش ترمز میزدیم و براش بوق میزدیم!!!

همشون یه لبخند ژکوند تحویلمون میدادن و راهشونو کج میکردن میرفتن!!!

رعنا-همش به خاطر این لگنته که هیچکدونشون نگاهمون نمیکننا!!!

-نه خیر به خاطر اینه که همتون ریختید این تو و فکر میکنن دیگه جایی برای اونا نیست!!!

خدایا اینا خیلی دارن منو خیت میکنن!!!

جلوی یکی از پسرا که وایسادیم و داشت مثل بقیه برخورد میکرد سریع پیچیدم و جلوشو گرفتم!!!

سرمو از پنجره آوردم بیرون و گفتم:

-آقا تو رو خدا به ماشینم نگاه نکن...ما خودمون خیلی کرامتای ذاتی داریم!!

پسره ی بیشعور-اگه به ماشینت نگاه میکردم باز یکم قابل تامل بود ولی خودتون مثل وبا میمونید!!!

چی؟! وبا؟!

قفل فرمونمو برداشتم و از ماشین پیاده شدم و داد زدم:

-چی گفتی؟! نشنیدم...!

میدوید فرار میکرد و منم با یه نیشخند به دور شدنش نگاه میکردم!!!برگشتم تو ماشین و بقیه داشتن با بهت بهم نگاه میکردن!!!

قفل فرمونو گرفتم بالا و گفتم:

-چیزی شده؟!

مهتاب-نه قربونت برم...اون خون چرکیتو کثیف نکن!!!

-خب پس بریم پیش افلاطون جان!!!

رعنا-بدجوری چشمتو گرفته ها...

ای خدا...ینی اینقدر رو زمین موندم که اینجوری به نظر میاد؟!

-نچ...شما که نمیدونید!!

سنا-نکنه لخت اینم دیدی؟!

-دو روز پیش یه حرفی زدم، اونوقت شماها هنوز درگیرشید؟!

مهتاب-بریم!

در کافه رو باز کردیم و گفتم:

-آقای خواجه نصیر سلام علیکم!

بالاخره بعد از کلی فکر فامیلیش یادم اومده بود!!!

با تعجب سرشو آورد بالا و تا نگاهش افتاد به من گفت:

-به به خوش اومدید خانم زند!!!

عه؟! خوبه اینم یادشه...سنا و رعنا و مهتاب چشماشون چهارتا شده بود!!!

الان فکر میکنن این دو روز کلی دم پر این پسر پلیکدم و مخشو زدم!!!

رفتیم نشستیم و هنوز کامل ننشسته بودیم که شروع کردن!!

مهتاب-ببینم چه خبره؟!

-من که گفته بودم این پسر حاجیه و تو مهمونیامون دیدمش!!

رعنا-احمق اگه بعدا جلوی بابات اینا چیزی بگه چی؟! آبروت میره...عشق افلاطونی!

-نترس...اینقدر هممون از هم آتو داریم که علیه هم نمیتونیم هیچی بگیم!!!

سنا-ما تهشم نفهمیدیم بابای تو رئیسه بانکه اونوقت وسط یه مشت حاجی بازاری چیکار میکنه؟!

-یه مغازه ی کوچیک تو بازار داره...ولی در کل بابام یکی از عزیزترین اعضاشونه!! کی از بابای من مناسبتر برای جور کردن خیلی از سرمایه ها و واماشون...اه!! حرف زدن در مورد این چیزا اصلا شیرین نیست...هی افلاطون یه سیگار لطفا!!!

افلاطون-هه...سیگار واسه چی؟! تو شیرکاکائو هم برات همون کار سیگارو میکنه!!

-یاد باباهامون افتادم!!!

اومد سمت میزمون و گفت:

-خب فکر نکن بهشون...به همین راحتی!!

-مگه میشه؟! تو که یه کافه هم ازش حاج ددی کندی و دیگه آروم شدی و به زندگیت داری ادامه میدی!!

افلاطون-هیچیو از حاج ددی نگرفتم...همش اجاره و وامه!!!

-راس میگی؟! میخواستم امروز پول لاته ای که بهت دادمو پس بگیرم و خودمو مهمون کنم...ولی دیگه نمیکنم!!!

افلاطون-بهترین کار فکر نکردنه!!!

-راستی اسم کوچیکت چی بود؟!

رعنا-اهم...میخوایید سفارشای ما رو بگیرید؟! ثواب داره ها!!!

افلاطون-همون افلاطون صدام کن!

از حرفش خندم گرفته بود!!!

بعد از گرفتن سفارشا، دوستام چپ چپ بهم نگاه میکردن و قیافه ی شاکی ای به خودشون گرفته بودن!!

-چیه؟! نکنه دارید فکر میکنید دارم اوپاتونو از چنگتون درمیارم؟! 

مهتاب-نه!

حواسم رفت به آهنگی که داشت توی کافه پخش میشد!!! نا خود آگاه شروع کردم باهاش خوندم:

-you're just too good to be true...can't take my eyes off you!

بازم با تعجب بهم نگاه میکردن!!

-پسره ی دیوونه همش این آهنگو میخوند...دیوونه ی این آهنگ بود!!!

سنا-کی؟!

-نمیدونم اسمشو...یکی از همینایی که تو این گروه موش کوراس!!!

رعنا-یونگجه؟!

-من اسمای اینارو نمیدونم...ولی قیافشو میشناسم!!

سنا-تو از کجا میدونی؟! خیلی مشکوک شدی...علاقه اش به این آهنگ در حد یه فکت کوچیکه!!! در این حد رفتی سراغشون که همچین چیزیم میدونی؟!

-نه...من چیزی نخوندم در موردشون!! ولی همچین چیزیو دیدم که نشسته داره این آهنگو میخونه...خیلی رمانتیک...دور آتیش!!

یه دفعه مهتاب یه عکس دسته جمعیشونو گرفت جلوم و گفت:

-کدومه؟!

با دستم به پسری که چشمای ریز و تقریبا خماری داشت و موهاش قهوه ای بود اشاره کردم!!

رعنا-تو یا داری دروغ میگی یا اینکه داری یه غیب گو میشی!!

سنا-هرچند یونگجه تا حالا تو هیچ برنامه ای این آهنگو دور آتیش نخونده!!

مهتاب-نارین ما رفته تو کف این پسرا و هر شب داره خواب یکیشونو میبینه!!!

خدایا این خل و چلا چی میگن؟! برای خودمم عجیبه...

بدون اینکه اینارو بشناسم یه همچین چرندیاتی میگم؟!

-آره اصلا برید فالویینگای پیجمم ببینید همش اینارو فالو کردم!!!

سنا-مسخره!!!

مهتاب-راستی از دخترعمه ی مارک چه خبر؟! بعضی وقتا با هم حرف میزدید!!

-خیلی وقته ازش خبری نیست!

کم کم بلند شدیم که بریم...با اینکه دوستام باهام شوخی میکردن ولی بعضی وقتا این حس که دارن کم کم میرن رو مخم باعث میشد دلم بخواد بزنم نسل تک تک این موش کورا رو منقرض کنم!!

از افلاطون خدافظی کردیم و داشتیم میرفتیم که صداشو شنیدم:

-به به آقای راد و رفقا!!!

خوبه کافه اش معروف شده...چه همه رو هم به اسم میشناسه...احتمالا کافه اش شده پاتوق پسر حاجیا!!!

مارک

دیروز که رفتیم سراغ بوتونگ خونه نبود و دخترش گفت رفته به یه مراسم مذهبی...

جونیور مثل اون دورانی که با هممون یکسره دعوا میکرد شده بود...نمیدونم میشد بهش حق داد یا نه ولی خب ما هم نگران بودیم...

از دیشب که بازم نتونستیم بوتونگو پیدا کنیم رفته تو اتاقشو کز کرده و تا کسیم میخواد باهاش حرف بزنه یا سرش داد میزنه یا اصلا جواب نمیده!!

جی بی-جی وای پی هیونگ امروز بهم میگفت کارگردان فیلمش گفته تمرکز نداره و این حرفا...نزدیک بوده با کارگردان دعواش بشه!!!

-در مورد نارین چیزی نگفت؟!

جی بی-میگفت فعلا دنبالش بگردیم نذاریم که توی مطبوعات چیز خاصی گفته شه در مورد نبودنش!!

-واقعا نمیتونم هیچ حدسی بزنم در مورد چیزی که اتفاق افتاده...الان دو روزه که هیچ خبری ازش نیست!!!

جی بی-اینقدر کلافه ام و فکرم مشغوله که فکر کنم تو این دو روز فقط 4-5 ساعت خوابیده باشم!!!

وقتی ما اینجوری شدیم، ینی جونیور داره چی میکشه؟!

کلا چشماش قرمزه...احتمالا همش داره گریه میکنه!! احمق یکسره هم چپیده توی جایی که نارین بوده...!

الانم که رفته برای فیلمبرداری!!

جکسون-بلند شید بریم دیگه...مگه دخترش نگفته بود که خانم امروز تشریف میارن؟! خب بریم دیگه!!!

کلا همه با هم دعوا دارن...جو خوابگاه بدجوری بهم ریخته!!!

جی بی-بعد از ظهر میریم...

یوگیوم-هیونگ دووم میاریم؟!

-پسر دیروزم نرفتیم کمپانی...چند وقت دیگه آلبوم و تور و هزار کوفت و زهرمار داریم که به اندازه ی کافی براشون آماده نیستیم!!! همین چند روز دیگه باید برای کریسمس بریم اجرا کنیم!!

یه لحظه به این فکر کردم که دقیقا باید confession رو اجرا میکردیم...مثل عذاب بود!!!

به خصوص جونیور!!

.

.

جکسون

برعکس همیشه که دختر بوتونگ اول میومد دم در استقبالمون، ایندفعه خود بوتونگ اومد...ازین زن و حرفاش وحشت دارم!!

بوتونگ-بیایید تو!!!

خودش رفت تو و ما هم پشت سرش راه افتادیم!!

بوتونگ-اون دختره کو؟! نارین بود اسمش؟!

مارک-اومدیم در مورد همون صحبت کنیم!

یه لحظه چهره اش ترکیبی از تعجب و نگرانی به خودش گرفت!

بوتونگ-خب بگید...میشنوم!

جی بی-خب راستش نارین دو روزه که ناپدید شده...همه جارو گشتیم ولی نبوده!

بوتونگ-خب؟!

-خب ینی یه شکایی کردیم!

بوتونگ-میخوایید بگید برگشته؟!

این جمله اش باعث میشد تو دلم خالی شه...حتی فکر کردن بهش هم ترسناک بود!

باز خوبه جونیور اینجا نیست!!

جی بی-تقریبا!!

بوتونگ-پس برگشته...ولی خب تاریخ که 29 دسامبر بود!!!

این طرز حرف زدنش کلافه کننده بود!!

بم بم-دقیقا...ممکنه تاریخو اشتباه گفته باشی؟!

بوتونگ-نه!

چی؟! نه؟! پس چی شده؟!

-خب؟! میشه منتظر نباشید که یکسره ما بپرسیم و خودتون توضیح بدید!!

بوتونگ-ببینید پسرا...در یه صورت تاریخ برگشت جابجا میشه!

حتی میترسیدم که در این مورد چیزی بپرسم...مطمئن بودم چیزایی قراره بشنویم که ذره ای دوست نداریم بشنویم!!

مارک-چی؟!

بوتونگ-اینکه خودش از ته دل کهربارو صدا کرده باشه!!!

دیگه این مبهم حرف زدنش واقعا دیوونم کرده بود!!

از جام بلند شدم و گفتم:

-آجوما میخوای با ذره ذره حرف زدن بکشیمون؟! ینی چی؟!

بوتونگ-آروم باش پسر...ینی اینکه از کهربا خواسته باشه که برگرده!!

جی بی با صدای بلند و لحن تندی گفت:

-محاله...محاله!! داری دروغ میگی! نارین قبول کرده بود که بمونه! 

بوتونگ-شماها حق دارید عصبانی باشید ولی فک نکنم این حق من باشه که صدای داد و بیدادتونو تحمل کنم...به حرمت اینهمه وقتایی که کمکتون کردم دهنتونو چند دقیقه ببندید تا حرفام تموم شه!!

این از ما هم بی اعصاب تر بود...برگشتم سرجام نشستم!

یوگیوم-ممکنه تاریخو اشتباه گفته باشی...نارین هیچوقت همچین چیزیو نمیخواست!

بوتونگ دستشو کوبید روی میزی که جلوش بود و داد زد:

-من هیچوقت تو محاسباتم اشتباه نمیکنم بچه!

یونگجه-چرا اینو به ما نگفتی؟! اگه میگفتی که نباید کهربا رو صدا بزنه شاید اینجوری نمیشد!! غیر ممکنه که نارین همچین کاریو از قصد کرده باشه!!

بوتونگ-اگه میدونستم اون نارینتون اونقدر احمقه که بخواد با اون کهربا حرف بزنه، اونم تو روزای آخر حتما بهتون گوشزد میکردم!

مارک-بوتونگ شی داری زیاده روی میکنی!

بوتونگ خواست جوابشو بده که با صدای زنگ در، دخترشو صدا زد و گفت که درو باز کنه!!

احتمالا جونیور بود...از ته دل میخواستم اون تو این وضعیت نیاد!!

گریه ام گرفته بود...اگه جونیور با این قیافه منو میدید صد در صد میفهمید چه خبره!!

سرمو آوردم بالا و دیدم که یوگیومم مثل منه!! جی بی اینقدر عصبانی بود که شاید تا حالا این درجه از عصبانیتو تو نگاهش ندیده بودم...یونگجه و مارکم حال داغونشون از ظاهرشون داد میزد! بم بم پر از استرس و نگرانی بود...جونیورم که مطمئنا بی اعصابه و با این اخلاق بوتونگم فک کنم اینجا جنگ جهانی بشه!!

جی بی-قیافه هاتونو درست کنید!

سریع اشکامو پاک کردم...!

جونیور اومد سمتمون و به بوتونگ احترام گذاشت و تا نگاهش به ما افتاد با صدای لرزون گفت:

-دیر اومدم؟!

با قیافه ای که من میدیدم، حدس زدم فهمیده چه خبره!!

مارک-نه خیلی چیزی نگفتیم!

جونیور-خوبه...خب بگید میشنوم!

هیچ کدوممون هیچی نمیگفتیم...به شخصه بغض راه گلومو بسته بود!!

سرمو انداخته بودم پایینو چشمامو رو هم فشار میدادم که اشکام دیده نشه!!

جونیور-بوتونگ شی دوستام انگار بازیشون گرفته و میخوان اذیتم کنن!! شما بگید!

بوتونگ نفسشو صدا دار داد بیرون و گفت:

-ببین پسرم...من میدونم که اون دختر برای تو نسبت به دوستات جور دیگه ای بود!

نگاهمو به جونیور دوخته بودم...سعی میکرد یه لبخند زورکی روی لباش نگه داره!!

واقعا تحمل اون جو برام سخت شده بود!!

جونیور-بوتونگ شی میشه طفره نرید؟! البته میدونم که اتفاق خاصی نیفتاده!

چرا مثل دیوونه ها حرف میزنه؟! اون بیشتر از همه ی ما اینو قبول داره که نارین برگشته! کاملا مشخصه...!

بوتونگ-خب راستش...من نمیدونم تو به چی میگی اتفاق خاص!

جونیور-ببخشید بوتونگ شی یه لحظه...جکسون داری گریه میکنی؟!

تو دلم خالی شد...چی بگم؟!

-هوم؟!

جونیور-صدات داره میلرزه...

دستامو تو دستاش گرفت و گفت:

-خوبی پسر؟! نکنه دم اینهمه کاری که رو سرمون ریخته مریض شدی؟!

-من؟! آره یکم مریضم...!

موهامو بهم ریخت و گفت:

-پسر همیشه عین بچه های لوسی...اینکه گریه نداره!!

صداش کم کم داشت میلرزید...پس فهمیده!

جی بی-جونیور...یکم سخته...میفهمم!

جونیور صداشو برد بالا و گفت:

-چی سخته؟!

بوتونگ-باید قبول کنی که اون برگشته!

دیگه هیچی نمیگفت...نگاهش بین ماها و بوتونگ چرخید و بعدش به دیوار روبروش خیره شد...شاید نزدیک یک دقیقه این سکوت و نگاه خیره ادامه داشت!

نگاهشو برد سمت بوتونگ و گفت:

-تقصیر توئه...تو...توی احمق...چجوری به تو اعتماد کردیم؟!

وقتی این حرفارو میزد رفت سمت میز بوتونگو محکم کوبید رو میزش!

از جام بلند شدم و رفتم کشیدمش عقب...اما دستمو پس زد و هلم داد عقب!

بوتونگ سکوت کرد و با نگاه عصبی سرشو تکون میداد!!

جونیور با دیدن این سکوت عصبی تر شده بود؛ برگشت و دستشو برد تو موهاش...نمیفهمیدم عرق کرده یا اشکاشه که صورتشو پوشونده!

بوتونگ-ببین به دوستاتم گفتم...من هیچ اشتباهی نکردم! خود نارین اینکارو کرده یا حالا به قول دوستت این اشتباهو کرده!

جونیور

با اومدن اسم نارین و اینکه خودش اینکارو کرده دنیا رو سرم خراب شد...ولی من حق هیچ اعتراضی ندارم!

من خودم ازش خواسته بودم خوب فکراشو بکنه...حق داره دلتنگ خونوادش بشه...ولی چرا خواست منو امیدوار کنه که میمونه؟! چرا خواست که من احساسمو نسبت به اون قطعی کنم؟!

جی بی-خوبی پسر؟! یه چیزی بگو!

دستشو کنار زدم و گفتم:

-حق اینکه بخواد برگرده رو داشت ولی حق بازی با منو نداشت...باید احساس منو رد میکرد!

یونگجه-هیونگ تو چی میدونی؟! چرا اینقدر قطعی درمورد تصمیم دل اون حرف میزنی؟!

-میخوای بگی بیشتر از من میشناسیش؟! آره؟!

مارک-کی همچین چیزی گفت؟! فقط منظورش اینه که اینقدر سریع قضاوت نکنی! یکم آرامشتو حفظ کن!

اشکامو پاک کردم و گفتم:

-من آرومم...اصلا چیز خاصی نشده که...خوبه؟!

جی بی-بس کن...دیگه کم کم باید بریم!

جکسون-صبر کنید...باید بفهمیم الان نارین چیزی یادشه یا نه! بوتونگ شی؟!

بوتونگ-نمیدونم...ممکنه! شایدم نباشه! 

چه فرقی داره؟! اینقدر بهم ریخته بودم که حس میکردم حتی نمیتونم روی پاهام وایسم...